بدرود شب دوش که چون ماه برآمد

شاعر : انوري

ناخوانده نگارم ز در حجره درآمدبدرود شب دوش که چون ماه برآمد
مجلس همه از ولوله زير و زبر آمدزير و زبر از غايت مستي و چو بنشست
با چشم چو بادام و لب چون شکر آمدنقلم همه شد شکر و بادام که آن بت
صد شاخ نشاطم چو درآمد به بر آمدزان قد چو شاخ سمن و روي چو گلبرگ
هر ماه که دوش از افق جام برآمداز خجلت رويش به دهان تيره فروشد
وان قامت موزون ز قيامت بتر آمدبوديم به هم درشده با قامت موزون
فرياد همي کرد که شبتان به سر آمدما بي‌سر و سامان ز خرابي و زمانه
شد روز دلم شب چو نسيم سحر آمدشب روز شود بعد نسيم سحر و دوش